Katecheza z Benedyktem XVI
- Szczegóły
- Opublikowano: niedziela, 16, grudzień 2012 10:50
PAPIEŻ BENEDYKY XVI – ROK WIARY
Katecheza środowa, 5.12.2012 r.
Na początku swego listu do chrześcijan w Efezie (por. 1,3-14) apostoł Paweł wznosi modlitwę (…), która wprowadza nas w przeżywanie Adwentu w kontekście Roku Wiary.
Tematem tego hymnu uwielbienia jest Boży plan wobec człowieka, określony słowami pełnymi radości, zadziwienia i dziękczynienia jako „plan upodobania” (w.9), miłosierdzia i miłości.
Dlaczego apostoł wznosi do Boga to błogosławieństwo płynące z głębi serca? Ponieważ spogląda na Jego działanie w historii zbawienia, którego kulminacją były wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa, i rozważa, jak Ojciec Niebieski wybrał nas jeszcze przed stworzeniem świata, abyśmy byli Jego przybranymi dziećmi w Jego jednorodzonym Synu, Jezusie Chrystusie (por. Rz 8,14 n; Ga 4,4n ). (…) Tak więc św. Paweł pomaga nam zrozumieć, że całe stworzenie, a zwłaszcza mężczyzna i kobieta, nie jest wynikiem przypadku, ale odpowiedzią na plan upodobania w odwiecznym umyśle Boga, który mocą stwórczą i odkupieńczą swego Syna dał początek światu. (…) Naszym powołaniem jest bycie wybranymi przez Boga jeszcze przed stworzeniem świata, w Synu, w Jezusie Chrystusie. W Nim istniejemy, jeśli tak można powiedzieć, już do zawsze. Bóg nas kontempluje w Chrystusie jako przybrane dzieci. „Plan upodobania” Boga, który zostaje przez apostoła uznany także jako „plan miłości” (Ef 1,5), jest określony jako „tajemnica woli Boga” (w.9), ukryta, a obecnie objawiona w osobie i dziele Chrystusa. Inicjatywa Boża uprzedza wszelką ludzką odpowiedź: jest darem darmowym jego miłości, która nas otacza i przekształca.
Jaki jest ostateczny cel tego tajemniczego planu? Co jest centrum woli Bożej? Jest nim „wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie” (w.10). (…) Ten plan upodobania nie pozostał, że tak powiem, w milczeniu Boga, na wyżynach Jego nieba, lecz Bóg pozwolił go poznać, wchodząc w relację z człowiekiem, w której nie objawił jedynie czegoś, ale samego siebie. Przekazał On nie tylko jakiś zestaw prawd, ale objawił nam siebie aż do przyjęcia naszego ciała.
Czym więc w tej perspektywie jest akt wiary? Jest odpowiedzią człowieka na objawienie Boga (…); jest to, używając określenia św. Augustyna, pozwolenie na porwanie się Prawdzie, która jest Bogiem, tej Prawdzie, która jest Miłością. Dlatego święty Paweł podkreśla, że Bogu, który objawił swoją tajemnicę, powinniśmy okazać „posłuszeństwo wiary” (Rz 16,26, por. 1,5; 2 Kor 10,5-6).