Wiadomości Zmartwychwstańcze
- Szczegóły
- Opublikowano: środa, 17, czerwiec 2015 06:00
KALENDARIUM
MEDIA
BUŁGARIA
JUBILEUSZE
KRAKÓW – CENTRUM RESURRECTIONIS
Z KRAJU I ZE ŚWIATA:
Spotkanie Papieża z kapłanami, zakonnikami i seminarzystami w Sarajewie
Papież do franciszkanów: być naprawdę „braćmi mniejszymi”
Papież do sercanów: zakonnicy powołani, by być miłosiernymi
Rzym: światowe rekolekcje kapłanów
Słowacja: spadek liczby neoprezbiterów
---------------------------------------------------------------------------------
KALENDARIUM:
12 czerwca: Uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego: Dzień modlitw o uświęcenie duchowieństwa.
13 czerwca: Uroczyste obchody 175. rocznicy śmierci Bogdana Jańskiego w Winnicy: msza św. z Nuncjuszem Apostolskim.
13 czerwca: Odpust św. Antoniego Padewskiego w Radziwiłłowie.
14 czerwca: 4. rocznica wyboru o. Bernarda Hylli na urząd przełożonego generalnego – msza św. konstytucyjna.
24 czerwca: Odpust parafialny w Auerbach i w Kirchenbirkig.
MEDIA:
Felietony ojca Adama Błyszcza na portalu www.deon.pl:
http://www.deon.pl/religia/kosciol-i-swiat/komentarze/art,1998,czy-tylko-do-wloskich-biskupow.html
BUŁGARIA
25 maja odświętowaliśmy rocznicę koronacji Matki Bożej Częstochowskiej w Małko Tyrnovo. Gościliśmy pątników z Burgas, Jamboł, Pravdino, Kazanłyk i nawet z Białorusi kilka osób. Sumie odpustowej przewodniczył ojciec archimandryta Peter Nemec SDB, w asyście ojca Jarosława Babika OFMCap i ojca Michała Szlachciaka (który pełnił rolę domownika). Odwiedził nas też pątnik, idący do Efezu z Polski - Kamil. (msz)
JUBILEUSZE
W niedzielę, 17 maja, w kościele parafialnym na Neusimmeringu w Wiedniu, 25-lecie kapłaństwa świętował o. Czesław Kaszubowski. Kaznodzieją okolicznościowym był o. Jerzy Rolka.
W niedzielę, 24 maja, w kościele parafialnym w Złocieńcu, srebrne kapłaństwo świętował o. Romuald Półtorak, a kaznodzieją jubileuszowym był o. Adam Piasecki.
W czwartek 28 maja, w święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana, w kaplicy seminaryjnej w Krakowie, 25. rocznicę święceń wspominał o. Wiesław Śpiewak. Kaznodzieją był o. Sutherland MacDonald. Ta uroczystość była zarazem podziękowaniem o. Wiesławowi i o. Andrzejowi Sosnowskiemu za dwie kadencje posługi na urzędach prowincjalskich.
KRAKÓW – CENTRUM RESURRECTIONIS
W sobotę, 30 maja 2015 roku, w kaplicy seminaryjnej w Centrum Resurrectionis w Krakowie, podczas uroczystej mszy św., bp Jan Kopiec, Biskup Gliwicki, udzielił święceń prezbiteratu dwóm diakonom Zgromadzenia Zmartwychwstańców: Tomaszowi Michałowi Koperkowi i Łukaszowi Wąsikiewiczowi. Mszę św. koncelebrowało ponad pięćdziesięciu kapłanów, pośród których byli obecni: o. Bernard Hylla - przełożony generalny, o. Tim Uniac - wikariusz generalny, o. Sutherland MacDonald - były przełożony generalny. Nie zabrakło rodziców neoprezbiterów, ich rodzin, przyjaciół, sióstr zakonnych oraz młodzieży z placówek zmartwychwstańczych. Liturgię animował Chór św. Grzegorza z Parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Bytomiu, prowadzonej przez zmartwychwstańców. Ojciec Tomasz Michał Koperek pochodzi z Wilkowiska, koło Limanowej, natomiast ojciec Łukasz Wąsikiewicz z Lubasza w Archidiecezji Poznańskiej. Niech Pan Zmartwychwstały będzie uwielbiony przez kapłaństwo tych Braci naszych. Polecamy ich życzliwej pamięci modlitewnej. Neoprezbiterzy odprawili swoją mszę św. prymicyjną w niedzielę, 31 maja, w kaplicy seminaryjnej. Liturgii przewodniczył Ojciec Generał, który wygłosił również okolicznościową homilię. Obecna była w koncelebrze grupa CR-ów oraz oczywiście rodzice, rodziny i przyjaciele neoprezbiterów.
W tę samą niedzielę, 31 maja 2015 roku, podczas uroczystych nieszporów w kaplicy Wyższego Seminarium Duchownego Zmartwychwstańców w Krakowie, o. Bernard Hylla, przełożony generalny Zgromadzenia, dokonał kanonicznego wprowadzenia ojca Krzysztofa Swóła w urząd przełożonego prowincjalnego Prowincji Polskiej Zgromadzenia. W świętowaniu wzięli udział Współbracia z różnych domów zakonnych oraz mama, rodzina i przyjaciele Ojca Prowincjała. Świadkami wyznania wiary i przysięgi wierności byli dotychczasowy prowincjał, o. Wiesław Śpiewak, oraz dotychczasowy wikariusz prowincjalny. o. Andrzej Sosnowski. Gratulacje dla Ojca Krzysztofa oraz dla Ojca Rafała Goliny, wikariusza prowincjalnego, oraz życzenia najlepsze i modlitwy żarliwe.
Z KRAJU I ZE ŚWIATA:
Spotkanie Papieża z kapłanami, zakonnikami i seminarzystami w Sarajewie
W czasie swojej pielgrzymki do Sarajewa Papież Franciszek udał się do katedry Najświętszego Serca Pana Jezusa. Czekali tam już na niego księża, zakonnicy i seminarzyści. Papież wpierw modlił się przez chwilę przed miejscem, gdzie spoczywa pierwszy metropolita Sarajewa, a zarazem budowniczy katedry, abp Josef Stadler. Do tej postaci nawiązał kard. Vinco Puljić witając Ojca Świętego. Przypomniał trudne doświadczenia ostatniej wojny i związane z tym cierpienia tak wielu ludzi. Mówił również o strukturze Kościoła w Bośni i Hercegowinie, przedstawiając m.in. posługujące w tym kraju zakony. Trudnych doświadczeń, ale także o radości służby Panu dotyczyły trzy złożone świadectwa: kapłana, zakonnika i siostry zakonnej. Ks. Zvonimir Matijević z diecezji Banja Luka opowiedział o swoim aresztowaniu w czasie wojny, o doznanych torturach, które doprowadziły go do skrajnego wyczerpania. Heroiczne postawy lekarzy i biskupa prawosławnego ocaliły mu życie. Dziś w obecności Papieża dziękował za swoje kapłaństwo. Drugie świadectwo okrucieństwa wojny złożył o. Jozo Puškarić, franciszkanin. Jako proboszcz w Hrvatskiej Tisinie został on w czasie wojny wraz z grupą parafian aresztowany przez Serbów i osadzony w obozie koncentracyjnym. Przeżył tam cztery miesiące bez możliwości umycia się i ogolenia, bez minimum higieny. Wielokrotnie był bity, podczas zadawanych tortur połamano mu żebra. Przed Franciszkiem składał świadectwo ufności Bogu, który postawił na jego drodze muzułmankę. To ona, wraz ze swoją rodziną, pomogła mu przeżyć wojenne piekło. Trzecie świadectwo złożyła s. Ljubica Šekerija ze zgromadzenia Córek Bożej Miłości. Opowiedziała o swoim aresztowaniu przez muzułmanów i nakłanianiu jej do profanacji różańca. Z przyłożoną do skroni bronią zmuszana była do tego, by uznać islam za jedyną i prawdziwą wiarę. Nie zgodziwszy się na to była przeświadczona, że nadszedł moment śmierci. Dziś dawała świadectwo, iż później jeden ze strzegących powiedział jej, że zagraniczni żołnierze nie zabijają, i pozwolił jej odejść. Tak więc przez obcych wojskowych została porwana i obcy wojskowi przywrócili jej wolność. Kiedy wróciła do swojego klasztoru, wszystkie współsiostry trwały w kaplicy, poszcząc i modląc się o ocalenie jej życia. Po wysłuchaniu przemówień Ojciec Święty powiedział, że miał przygotowane przemówienie, ale świadectwa poruszyły go tak bardzo, że woli powiedzieć kilka słów spontanicznie. Natomiast przygotowane przemówienie przekaże wszystkim w formie pisanej. Jedną z myśli szczególnie mocno zaznaczonych przez Franciszka było to, że nie wolno porzucić pamięci. Pamięć potrzebna jest bowiem, żeby czynić pokój. „Nie macie prawa zapominać waszej historii. Nie po to, by się mścić, lecz by czynić pokój. Nie po to, by zdumiewać się nad rzeczami dziwnymi, ale by miłować tak, jak oni umiłowali. W waszej krwi, w waszym powołaniu jest powołanie i krew tych trojga męczenników i wielu innych sióstr, księży, seminarzystów. Św. Paweł w Liście do Hebrajczyków pisze, by nie zapominać o naszych przodkach, którzy dali nam wiarę i przekazali sposób jej przeżywania. Ten sam Paweł mówi nam: nie zapominajcie o Jezusie Chrystusie, pierwszym męczenniku. A ci poszli śladami Jezusa” – powiedział Papież. Natomiast
w przekazanym duchownym tekście Franciszek dziękuje kapłanom i zakonnikom za służbę, jaką każdy z nich pełni dla Ewangelii i Kościoła. Przypomina, że przybył do Bośni i Hercegowiny „jako pielgrzym pokoju i dialogu, aby utwierdzić i dodać otuchy braciom w wierze, a zwłaszcza wam, powołanym do pracy na pełny etat w winnicy Pańskiej”. Papież zapewnia, że ma świadomość, iż sytuacja liczebnej mniejszości Kościoła Katolickiego w tym kraju, a także niepowodzenia posługi sprawiają niekiedy, że czują się oni jak uczniowie Jezusa, którzy „całą noc ciężko pracowali, nic nie ułowili” (por. Łk 5, 5). Ale to właśnie w takich chwilach, jeśli powierzamy się Panu, doświadczamy siły Jego Słowa i mocy Jego Ducha, odnawiających w nas ufność i nadzieję. Franciszek pisze także o misji, jaką kapłani i osoby zakonne mają obecnie w tym kraju do spełnienia. „Co dla kapłana i osoby konsekrowanej znaczy dzisiaj, tutaj w Bośni i Hercegowinie, służyć Bożemu «stadu»? Myślę, że oznacza to realizowanie duszpasterstwa nadziei, strzegąc owiec, które są w owczarni, ale także wychodząc na poszukiwanie tych, które oczekują Dobrej Nowiny i nie potrafią o własnych siłach znaleźć lub odnaleźć na nowo drogi prowadzącej do Jezusa. Spotykanie ludzi tam, gdzie żyją, a także tej części «stada», która znajduje się poza ogrodzeniem, z dala, a czasami nie znając jeszcze Jezusa Chrystusa. Zadbanie o formację katolików w wierze i w życiu chrześcijańskim. Zachęcanie wiernych świeckich, by aktywnie uczestniczyli w misji ewangelizacyjnej Kościoła. Dlatego zachęcam was, byście rozwijali katolickie wspólnoty otwarte, «wychodzące ku światu», zdolne do gościnności i spotkania oraz odważnie świadczące o Ewangelii”. Franciszek przypomina, że w dawaniu świadectwa najważniejsze jest być blisko ludzkich potrzeb materialnych i duchowych. „Ksiądz, osoba konsekrowana są powołani do tego, by żyć niepokojami i nadziejami swojego ludu; do działania w konkretnych sytuacjach swoich czasów, często naznaczonych napięciami, niezgodą, nieufnością, niepewnością i ubóstwem. W obliczu sytuacji najboleśniejszych prośmy Boga o serce potrafiące się wzruszyć, zdolne do empatii. Nie ma lepszego świadectwa, niż być blisko ludzkich potrzeb materialnych i duchowych. Naszym zadaniem, zadaniem biskupów, kapłanów i zakonników jest sprawienie, by ludzie odczuwali bliskość Boga, Jego rękę pocieszającą i uzdrawiającą; opatrywanie ran i łez naszego ludu; nieustanne otwieranie serca i wyciąganie ręki do tych, którzy nas proszą o pomoc, jak i do tych, którzy, być może z powodu wstydu, o nią nas nie proszą, ale bardzo jej potrzebują. W związku z tym pragnę wyrazić moje uznanie dla sióstr zakonnych za to wszystko, co wielkodusznie czynią, a przede wszystkim za ich wierną i troskliwą obecność” – powiedział Papież. Na koniec Franciszek zachęca kapłanów, zakonników i zakonnice, by pełnili swoją posługę z radością, a swoją postawą dawali dobry przykład seminarzystom i tym, których Bóg powołuje do swej służby. (rv)
Papież do franciszkanów: być naprawdę „braćmi mniejszymi”
Do wiernego zachowywania charyzmatu św. Franciszka z Asyżu Papież zachęcił jego naśladowców, spotykając się z uczestnikami kapituły generalnej Braci Mniejszych. Franciszek nawiązał właśnie do określenia „brat mniejszy”: „Bycie «mniejszymi» to powołanie, by czuć się małymi wobec Boga, zawierzając się całkowicie Jego nieskończonemu miłosierdziu. Perspektywa miłosierdzia jest niezrozumiała dla tych, którzy nie uznają się za «mniejszych», to znaczy za potrzebujących, za grzeszników wobec Boga. Im bardziej jesteśmy tego świadomi, tym bliżsi jesteśmy zbawienia. Im bardziej jesteśmy przekonani, że jesteśmy grzesznikami, tym bardziej jesteśmy gotowi przyjąć zbawienie. Tak właśnie dzieje się w Ewangelii. Ci, którzy uznają, że wobec Jezusa są biedakami, zostają zbawieni. Kto zaś sądzi, że nie potrzebuje zbawienia, nie otrzymuje go, i to nie dlatego, że mu nie zostało ofiarowane, tylko dlatego, że go nie przyjął”. Ojciec Święty przypomniał, że nazwa „brat mniejszy” wskazuje też na braterstwo, czyli wspólnotę, która powinna być znakiem firmowym franciszkanów: „W pierwotnym Kościele chrześcijanie przeżywali w takim stopniu braterską wspólnotę, że stanowiła ona wymowny, pociągający znak jedności i miłości. Ludzie byli zdumieni, że chrześcijanie są tak zjednoczeni w miłości, tak otwarci na dawanie siebie innym i wzajemne przebaczanie. Że są tak solidarni, miłosierni, życzliwi, gotowi do wzajemnej pomocy, że są jednego ducha, dzieląc radości, cierpienia i wszelkie doświadczenia życiowe. Wasza rodzina zakonna jest wezwana do ukazywania tego konkretnego braterstwo poprzez odbudowywanie wzajemnego zaufania w relacjach międzyludzkich, tak aby świat zobaczył i uwierzył, że miłość Chrystusa leczy rany i prowadzi do jedności”. Na koniec Franciszek przypomniał słowa kard. Antonio Quarracino, swojego poprzednika jako arcybiskupa Buenos Aires, który zauważył, że niektórzy ludzie niechętni Kościołowi nazywają księży krukami. „Nigdy, przenigdy – powiedział mi kard. Quarracino – ludzie nie mówili tego, widząc habit franciszkański. Dlaczego? Ponieważ odziedziczyliście autorytet wśród ludu Bożego poprzez bycie «małymi», poprzez braterstwo, łagodność, pokorę, ubóstwo. Proszę was, byście to zachowali! Nie zgubcie tego! Ludzie was kochają” – powiedział Papież. (rv)
Papież do sercanów: zakonnicy powołani, by być miłosiernymi
„Miłosierni we wspólnocie z ubogimi”. Pod takim hasłem obradowała w Rzymie od 18 maja do 6 czerwca kapituła generalna zgromadzenia księży sercanów. Spotykając się z jej uczestnikami, Papież przekazał im przesłanie w formie pisemnej. Zwrócił w nim uwagę, że życie zakonne polega na realizacji ewangelicznych Błogosławieństw. Jedno z nich brzmi: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5, 7). Wynika stąd, że zakonnicy są powołani, by być miłosiernymi. Chodzi o to, by przez modlitwę, rozważanie Pisma Świętego i sprawowanie Eucharystii całe ich życie „było drogą wzrastania w miłosierdziu Bożym – pisze Ojciec Święty do księży sercanów. – W takiej mierze, w jakiej stajemy się świadomi darmowej miłości Boga i przyjmujemy ją w nas samych, wzrastają także nasza łagodność, zrozumienie i dobroć względem osób znajdujących się obok nas”. Franciszek wskazuje, że Bożego miłosierdzia doznaje się we wspólnocie zakonnej: „Wiąże się to z wysiłkiem, by cieszyć się coraz bardziej miłosierdziem, jakie świadczą nam zakonni współbracia, i darzyć ich bogactwem naszego miłosierdzia”. Papież zwraca uwagę, że termin „miłosierdzie” stanowi syntezę Ewangelii. Jest to poniekąd „oblicze” Jezusa. Ukazał On je, gdy „wychodził na spotkanie wszystkim, uzdrawiał chorych, zasiadał do stołu z grzesznikami, a przede wszystkim, gdy przybity do krzyża przebaczył; tam widzimy oblicze Bożego miłosierdzia” – podkreśla Ojciec Święty. Stwierdza dalej, że Chrystus wzywa zakonników do przekazywania tej miłości przede wszystkim tym, którzy są ostatni i najubożsi. Sercanie winni zatem dawać świadectwo miłości, napotykając sytuacje przeżywane przez ludzi słabych i ubogich. Franciszek zachęca ich do wypracowania „stylu miłosierdzia”. Mają oni odpowiadać ochoczo na aktualne potrzeby i być czynnie obecni na polu ewangelizacji. „Usiłujcie zwłaszcza, nawet gdyby to wymagało poświęceń, otwierać się na te szczególne potrzeby, które są znamienne dla chorób, na jakie cierpi współczesne społeczeństwo” – pisze Papież do zgromadzenia księży sercanów. (rv)
Rzym: światowe rekolekcje kapłanów
W Rzymie trwają się 3. Ogólnoświatowe Rekolekcje Kapłanów. Uczestniczy w nich tysiąc księży na co dzień związanych z Międzynarodowym Ruchem Odnowy Charyzmatycznej, którzy przybyli z 90 krajów. Rekolekcje przebiegają pod hasłem „Wezwani do świętości dla nowej ewangelizacji”. Spotkania modlitewne, których centralnym punktem jest wspólna Eucharystia i dzielenie się osobistym świadectwem życia odbywają się w bazylice św. Jana na Lateranie. „Wcześniej odbyły się dwa takie światowe spotkania kapłanów. Pierwsze w 1984 r. pod hasłem: «Powołanie do świętości» i kolejne w 1990 r. «Dla nowej ewangelizacji» - mówi przewodnicząca Międzynarodowej Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej Michelle Moran. Ponieważ zbliża się jubileusz 50-lecia powstania Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej, postanowiliśmy zorganizować kolejne światowe spotkanie. Wydaje nam się, że zawarte w jego haśle słowa «świętość» i «ewangelizacja» kładą nacisk na aspekt misyjny. W czasie tych dni rekolekcji kapłani będą mogli odbyć duchową podróż, która ma ich posługę uczynić bardziej misyjną i przypomnieć im zarazem, że kapłaństwo, to coś więcej niż nasz ludzki aktywizm; to odpowiedź na Chrystusowe posłanie i to właśnie od Niego mają wypływać wszelkie impulsy do pracy. Do tego potrzeba dotyku Ducha Świętego, bo to On posyła nas z Ewangelią na najdalsze rubieże ziemi”. Rekolekcje zakończy spotkanie z Papieżem Franciszkiem, który najpierw będzie odpowiadał na pytania uczestników, a następnie odprawi dla nich Mszę. Odbędzie się to w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, będącą tradycyjnie dniem modlitwy o uświęcenie kapłanów. (rv)
Słowacja: spadek liczby neoprezbiterów
We wszystkich słowackich diecezjach biskupi udzielają w tych dniach, w większości w sobotę 13 czerwca, święceń kapłańskich. Wydaje się, że to rekordowy rok z najniższą liczbą neoprezbiterów w ostatnim 20-leciu. W sześciu rzymskokatolickich diecezjach święcenia kapłańskie przyjmie 26 diakonów. Archidiecezja bratysławska otrzyma tylko
2 nowo wyświęconych, a koszycka 5. Nawet na Spiszu, cieszącym się dotąd największą liczbą powołań, w tym roku 13 czerwca biskup Sečka udzieli święceń prezbiteratu tylko 6 diakonom. Greckokatolickim diecezjom przybędzie 12 neoprezbiterów: 10 w Preszowie i 2 w Koszycach. Zakonnych neoprezbiterów werbiści będą mieli 2, a po jednym salezjanie i franciszkanie. Wszyscy absolwenci studiujący teologię na uniwersyteckich wydziałach w Rużomberku, Trnawie, Bratysławie albo w Preszowie kończą ją z tytułem magistra. (rv)