Rekolekcje 2015 - Katecheza 5/2

Szczegóły

Utworzono: piątek, 11, grudzień 2015 06:43

Odsłony: 478

Tym odcinkiem kończymy Rekolekcje "Przypominające". Wartość ich jest tym większa, że rozważania rekolekcyjne spotkały się z Adwentem - czasem szczególnie poświęconym na przemyślenie swojego życia. Całość zgodnie z wcześniejszą informacją, można czytać w artykule "Rekolekcje 2015" umieszczonym w menu bocznym "Rekolekcje".

 KATECHEZA 5  Część 2: „NIE ZAPOMINAJ O PANU"

...

„Ale ja nie jestem Ignacym!” Temu nie da się zaprzeczyć. Jesteś jednak dzieckiem Boga i świątynią Ducha Świętego. Nosisz w sercu Chrystusa , a Bóg wezwał cie i uzdolnił do głoszenia Ewangelii. Zastanówmy się więc, jakie kroki możesz podjąć – kroki, które odzwierciedlają postawę Ignacego.

1.    Bądź przyjacielem.

Głoszenie komuś przesłania o Bożej miłości wymaga czasu. Zasanów się więc, do kogo Bóg cię posyła, a następnie nie żałuj czasu na budowanie czy pogłębianie relacji z ta osobą. Ignacy doprowadził Franciszka do nawrócenia dzięki przyjaźni i łagodnej wytrwałości. Daj więc sobie czas. Nie przyśpieszaj. Ciesz się przyjaźnią z tą osobą. Ciesz się tym, że Bóg postawił ją na twej drodze.

2.    Dziel się swoim doświadczeniem Boga.

W miarę rozwoju waszej przyjaźni w naturalny sposób zaczną pojawiać się okazję do dzielenia się tym, czego Bóg dokonał w twoim życiu. Może nawet szczerze i bez oporów będziesz mógł rozmawiać o tym, jak odkrywasz w swoim życiu jego miłość. Kiedy pojawia się takie okazję, przyjmuj je jako wezwanie Ducha Świętego i mów z serca.
Jeżeli sądzisz, że nie masz nic, czym mógłbyś się podzielić, zastanów się nad tym na modlitwie. Przeanalizuj swoje życie i znajdź co najmniej kilka sytuacji, w których Bóg okazał ci swoją miłość. Uchronił cię od niebezpieczeństwa? Wskazał drogę? Obdarzył błogosławieństwem twoja rodzinę? Czy pamiętasz chwile, kiedy miałeś absolutną pewność, że Bóg jest z tobą? Zanotuj te wspomnienia i odczytuj je sonie od czasu do czasu, aby nie uszły ci z pamięci. Pamiętaj, że konkretne sytuacje życiowe przemawiają do ludzi mocniej niż wywody teologiczno-filozoficzne. Postaraj się więc dobrze je sobie przypomnieć i zapisać.

3.    Zapraszaj do wspólnoty chrześcijańskiej.

 Pewnego razu Filip próbował dzielić się swoja wiarą z Natanaelem. Powiedział mu: „Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy – Jezusa, syna Józefa z Nazaretu”. Jednak sceptycznie usposobiony Natanael odparł: „Czyż może być co dobrego z Nazaretu?”. Filip powiedział wtedy do niego: „Chodź i zobacz!” (J 1,45. 46).
Zapraszaj ludzi, aby „przyszli i zobaczyli”, co Pan czyni w twojej parafii. Może twój proboszcz jest dobrym kaznodzieją? A może w twojej parafii działa prężnie krąg biblijny, gdzie twój znajomy może „zobaczyć” obecnego wśród was Jezusa? A może wystarczy zaprosić go na organizowany w parafii festyn czy wspólną pielgrzymkę, gdzie będzie mógł nawiązać więcej kontaktów z osobami zaangażowanymi w Kościele?
Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus obiecał swoim uczniom: „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13, 35). Kiedy zapraszamy innych, by „przyszli i zobaczyli”, nasze światło jaśnieje w szczególny sposób.

4.    Mów prawdę z miłością.

W jakimś momencie przyjaźni z Franciszkiem Ksawerym Ignacy zaczął objaśniać mu przesłanie Ewangelii. Tak samo będzie i z tobą. W jakimś momencie nadarzy się okazja, by podzielić się z przyjacielem prawdą, która dała ci wolność – prawdą o Jezusie Chrystusie.
Jak możesz podzielić się tą prawdą? Możesz opowiadać o wierności, miłości i współczuciu Ojca. Możesz wyznać, że śmierć Jezusa na krzyżu wyjednała nam przebaczenie nawet najcięższych grzechów. Możesz podzielić się tym, jak Bóg przemawia do naszych serc na modlitwie, i wyjaśnić, że ma On wspaniały plan na życie każdego z nas. Prawdy naszej wiary, zawarte w Credo, mają moc zmienić ludzkie życie. Nie bój się więc ich głosić.

Zawsze pamiętaj, że to Bóg, a nie ty, doprowadza ludzi do wiary. Nie zapominaj o tym, gdy ktoś z twoich bliskich przybliża się do Pana, gdy twój przyjaciel zgadza się pójść z tobą do kościoła lub zaczyna się modlić i czytać Biblię, a także, gdy twoje świadectwo dotknie czyjegoś serca i obudzi w nim nadzieję. Zauważaj te znaki i dziękuj za nie Panu.

Ponieważ jednak ewangelizacja jest dziełem Boga, za które On bierze odpowiedzialność, może się zdarzyć, że nie zobaczysz owoców, których pragniesz. Nie martw się tym. Po prostu umacniaj przyjaźń z ta osobą i spokojnie szukaj okazji do dzielenia się tym, co Pan czyni w twoim życiu. Nie rób niczego na siłę. Ciesz się przyjaźnią i pozwól Panu działać według Jego planu.

Wiele lat po pierwszym spotkaniu z Franciszkiem Ksawerym Ignacy nazwał go „najbardziej grudkowatym ciastem, jakie kiedykolwiek miesiłem”. Nawrócenie Franciszka kosztowało go wiele czasu, modlitwy, ofiary i miłości. W końcu jednak Pan zdobył serce Franciszka i przemienił je. Ignacy musiał chwilami zadawać sobie pytanie, czy gra jest warta świeczki, jednak w końcu jego wytrwała miłość wydała owoce. Twoja miłość także je wyda.